Ένα ανέκδοτο που σε λίγο θα είναι πραγματικότητα .

Σε ένα δημοτικό σχολείο κάπου στην Αθήνα, την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς, η δασκάλα παίρνει παρουσίες…
- Χακίμ καζάλ αλ νταρουί;

- Παρών.
- Χασάν ντομάν ντα σαρουί;
- Παρών.
- Γιόν κιμ λι γκόνγκ;
- Παρών.
- Σουλειμάν αλη ζαουάχρι;
- Παρών.
- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής;
Τίποτα…
- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής; επαναλαμβάνει η δασκάλα…
Πάλι τίποτα.

Εκεί που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα βλέπει δειλά δειλά ένα παιδάκι να σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά…

- Κυρία, μάλλον εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι…

Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε..!

πηγή